Gedichtenkater

zo graag had ik me
aan haar mond totaal
open gesneden.

Vorig jaar stond hier nog gewoon een volledig gedicht, maar echt koosjer is dat misschien niet. De drie regels hierboven zijn publiek domein geworden omdat zij al een half jaar lang als een gebedsoproep door mijn hoofd schallen.

Ik vierde gedichtendag door hier wat te lezen,  over Icarus, en hier, en natuurlijk ook  hier. Door in Leuven te gaan luisteren naar Bo met de droeve oogjes en door plannen te maken voor zaterdagavond. En dan te zeggen dat ik volgens mijn biograaf niet eens van poëzie houd.

Vinkenoog

Ik wil op alles dieper ingaan,
ik wil voor alles tijd, om uit te leggen, vast te leggen,
te verklaren,
maar de plaat draait verder,
en mijn stem ligt vast
in een zwarte groef

Er is te weinig tijd, en omdat er te weinig tijd is willen wij dat er van ons iets achterblijft. Een brief waarvan haar man niet weet dat ze hem bijhoudt, een vergeelde foto in een portefeuille, een stem uit de groef van een lp die iemand op een rommelmarkt heeft gekocht omdat hij de hoes zo mooi vond.

Vandaag vraag ik u maar één ding: klik hier  en download Ritmebox. Het kost u niets, en Simon Vinkenoog zal tenminste nog negentien minuten verderleven.

Gedichtendag

treed binnen allerzwartste
met je gezandstraalde ziel
gerangschikte tranen
treed binnen en brul als een dame

schreeuw onder een houten doek
opnieuw cadenza na cadenza
sterf in een lijf dat niet van jou is
zing tot bloedens toe
____________________ik wacht

beuk open de rode zaal
ik heb haar schoon en stil gemaakt
en smeek je wees mijn opera
da capo
______________kus dit lege hart

Goed, dan springen we maar mee op de kar. Maar alleen omdat Nasr Dichter des Vaderlands geworden is. Wie meer van knip- en plakwerk houdt dan van poëzie, kan de gratis Spinvis/Vinkenoog-EP Ritmebox downloaden.

Ook een beetje rock ‘n’ roll

Naar een artsy film met zijn beste vriendin van jaren geleden, het meisje dat hem raad heeft gegeven bij elk groot dilemma, dat ook de dingen durfde zeggen die hij liever niet wilde horen, dat alle plaatsen die in het decor langsglijden ook zelf heeft bezocht, dat altijd lacht op het juiste moment, dat ook aandacht heeft voor de prestaties van de acteurs die toevallig even niet aan het woord zijn.

Dat er dan een flamencogitarist in beeld komt, compleet met weelderige haardos, snor en volle baard, die de meest ontroerende traditional begint te spelen, en dat zij daarop dan net iets te luid en voor de hele zaal roept: “Hé, dat is Ivo Mechels van Test Aankoop!”

Ge kunt daar nu eens nergens mee komen.

Bukowski

some people never go crazy.
what truly horrible lives
they must lead.

Het laatste weekend met mooi weer, en ik heb alleen maar binnen gezeten om te lezen en te tekenen. Niet omdat ik dat zo goed kan of zelfs maar graag doe, maar omdat ik ondertussen aan niets anders moet denken en zeker niet aan schrijven. Daarna verdeel ik die tekeningen onder mensen die daar niet echt op zitten te wachten. Dankjewel, zullen zij zeggen, en of ik al iets geschreven heb ondertussen? Dan knipoog ik en vraag ik grijnzend hoe het met hun moeder gaat. Ja, ze zullen wel zwijgen dan. Cunning.

Lewis

You know me, I like to dream a lot
of this and that and what there’s not.
But mainly, I dream of you a lot.

Al een week in mijn hoofd. Vreemd, voor een nummer dat snelsnel geschreven is voor een stomme reclame-schnabbel.

Iets verderop in mijn hoofd zit een bij momenten fascinerend Sint-Lukas eindwerk van dit jaar. Ik heb nog maar een paar filmpjes kunnen bekijken en het Antwerps werkt wat op mijn zenuwen, maar ik vind het nu al jammer dat ik de site te laat heb ontdekt om het dagboek live te volgen.