Een goed verhaal heeft een held, die vertrekt op één plaats en komt op dezelfde plaats weer aan en in de tijd daartussen leert hij het een en ander bij. De held van dit verhaal ben ik, en deze week keerde ik terug naar Oostende voor Theater aan Zee, waar precies een jaar geleden de Joke Schauvliege Challenge 2010 formeel van start ging.
Post Category → challenge
Vogels
Niemand vertelt mij ooit iets. Het duurde tot zaterdagavond voor ik erachter kwam dat er dit weekend een kunstenfestival voor jongeren doorging in de voormalige pornobioscoop de Molens van Orshoven. Toneel en jonge meisjes voor maar twee euro? Ik liet een koffie, een half gewiede tuin en een half gefêteerde moeder achter om niet te laat te komen voor Vogels gaan ook dood.
De matinee was uitverkocht, maar twee vriendelijke kassamensen met een dikke stift wilden daar gerust een mouw aan passen. Ik kreeg een plaats achter een zesjarige tweeling die dezelfde kleren en vlechtjes droeg. De stoelen stonden zo dicht bij elkaar dat de mevrouw links van mij mij bijna voortdurend aanraakte. Op het podium lagen vier figuren te slapen. Vroeger sliep ik zelf ook wel eens, maar dat is een tijd geleden.
When I see land, you will conjure up a storm
Volgens aanhangers van het technologisch determinisme (lezen jullie nog mee?) is het niet zo ongewoon dat in de loop van de geschiedenis verschillende mensen op verschillende plaatsen op hetzelfde moment tot dezelfde uitvinding komen. De fiets, de televisie en de boekdrukkunst zijn daar drie goede voorbeelden van. Zelf raakte ik pas echt overtuigd van deze theorie toen ik hoorde dat zowel de Leuvense studenten klassieke talen als de zotte dozen Vandendriessche en Bisschops plannen hadden voor een bewerking van de Oudgriekse komedie Lysistrata.
Ik wil een column over je schrijven
Tradities geven niets om het moment zelf. Zij gebruiken het moment alleen maar als excuus om te mogen terugdenken aan het jaar ervoor, en hoe leuk het toen was om te mogen terugdenken aan het jaar dáárvoor.
De première van het Politikatoneel gaf mij een excuus om te mogen terugdenken aan Salomé en D., zelfs al werd er nu Over Eva gespeeld. All About Eve is geen film van Billy Wilder, maar desondanks een enorm leuke film. Deze bewerking leende er vooral de humor en de razendsnelle dialogen uit, die de acteurs met wisselend succes afvuurden. Er waren meisjes die de show stalen, dat waren dezelfde meisjes als vroeger, en er waren jongens die verdacht overtuigend een wanker konden neerzetten.
Glimlach! Neen, niet zo veel.
Minister Schauvliege houdt niet van open eindes, laat zij deze week via Humo weten. Op de dag waarop dat interview verscheen, heb ik mijn twaalfde toneelstuk van het jaar gezien. In principe zit mijn challenge er nu op, maar ik zal de resterende vier maanden gebruiken om er nog een mooie epiloog aan te breien. Speciaal voor u, minister: op het einde zullen alle verhaallijnen afgerond zijn en loopt het voor iedereen goed af.
Alles is veilig, zoiets.
Ik zeg het niet vaak genoeg, maar ik word omringd door allemaal lieve mensen. Lieve mensen die over de Joke Schauvliege challenge hebben gehoord en in mijn plaats de stukken uitkiezen waarnaar ik zeker moet gaan kijken. Het enige wat ik daarna zelf nog moet doen, is een dubbelrecensie schrijven over twee voorstellingen die meer met elkaar gemeen hebben dan je op het eerste gezicht zou denken.
“Ik mag je graag zien”
Naar Noord-Limburg zonder cd’s in de auto: ik denk niet altijd na voor ik iets doe. Ik duwde zomaar wat op de knoppen van de radio en kwam per toeval op Klara terecht, bij het jazzprogramma Songbook. Een coup de foudre. De allermooiste liedjes werden aan elkaar gepraat door een presentator die afscheid nam met de woorden: “een goede avond, en tot genoegen”. Vanaf nu wil ik elke zaterdag ergens naartoe, om in de auto naar Songbook te kunnen luisteren.