Kutplaatsen, kutstoelen, kutzaal.
Dat was mijn recensie van Geletterde mensen: Ramsey Nasr & Mauro Pawlowski. Dankjewel. Kleine buiging. Het is moeilijk om veel te vertellen wanneer ik het podium niet eens heb gezien.
Toch een kleine addendum: de voorstelling is met de grootste zorg zo spontaan en rommelig mogelijk in elkaar geknutseld. Mauro is niet de beste dichter ter wereld, maar kan wel goed nonchalant zijn, liedjes spelen en achteloos een pointe laten vallen. Ramsey Nasr is wel de beste dichter ter wereld en spreekt met zoveel charisma dat hij Barack Obama Els De Schepper laat lijken. Ik ben verliefd op Ramsey Nasr, ja. Dat betekent niet dat ik opeens geen womanizer-wommah-womanizer meer zou zijn.
Hoogtepunten? Ramsey en Mauro die – meerstemmig, uiteraard – de mooiste zinnen uit Onhandigend bloesemend zingen. Kapitein Zeiksnor en zijn woorden als water. De ontdekking dat we allemaal sincerely average zijn. Dat ik waarschijnlijk opnieuw een kaartje koop. Ik zou het allemaal graag eens zién ook.
’t Schijnt dat ze ook passeren in het cultuurminnende Heusen-Zolder.
HeusDen-Zolder dus.
Ik ben een onwaardige wereldburger.
Kom mee naar Heusden-Zolder. Daar passeren ze ook. En zo moet ik niet alleen zitten.
Waarschijnlijk zal ik dat wel doen.
neem je dan mijn mama mee?
die wilde ook wel gaan.
Als Sander haar niet meeneemt, ben ik haar date. I’m polite on the first date.
De dag nadien komt hij wel aanzetten met een brief waarin hij opsomt welke contacten er precies zijn geweest, en dan zit het spel op de wagen.
En niet eens op een degelijke, veilige wagen.
Neen, dan zit het spel op de kut-Lada.