Geert heeft mijn tekeningen gevonden en er de schaar in gezet. Dat vind ik niet erg, alleen maak ik me stilaan wat zorgen over zijn geestelijke toestand. Wat nu nog onschuldige onzin lijkt, zou wel eens kunnen eindigen in de jury van de Canvascollectie.
Ik weet niet of het kwam door bovengenoemde Geert, bovengenoemd televisieprogramma of het nummer “Tree hugger” van de geweldige Kimya Dawson en haar babysitkindjes Antsy Pants, maar woensdagnacht ben ik aan het tekenen geslagen tot het weer tijd was om op te staan. Niet nadenken, tong uit de mond als een kleuter en als het niet lukt om een zittende kat te tekenen, dan blijft die kat maar rechtstaan.
Het resultaat kon je hier bekijken, het nummer van Antsy Pants staat hier. Kleurpotloodjes zien er flets en droevig uit op een laptop, maar daar kan ik niet veel aan doen. Binnen een week verdwijnt de hele boel. Ik heb immers een reputatie hoog te houden. Of wacht, is dat eigenlijk wel zo? Geert?
Zoals ik het zie, heb je niet veel meer over om hoog te houden nu je zo openlijk zit te schmoozen met internetjoden.
Ik zie al wat er gebeurd is: door je mening te vragen heb ik je de indruk gegeven dat die mening mij ook iets kan schelen.
Het spijt me. Het zal niet meer gebeuren.
Als onze vete ooit tot een duel totterdood zou leiden, stel ik een dance-off voor. Step step step step sliiiide pivot step!
Ik maak u in.