Met de grootlichten aan lijkt rijden door de sneeuw altijd een beetje op Star Wars, en dat de auto niet meer wil remmen is maar een kleine prijs om te betalen voor zoveel binnenpret.

Mijn bestemming, dat raadt u nooit, was het kerstconcert van twee zangkoren uit een kleine parochie in Limburg. De kerk was verrassend mooi voor een gehucht met amper tweeënhalfduizend inwoners en de combinatie van dat imposante gebouw en de openingsgezangen deed mij zodanig denken aan het begin van een aflevering van Lewis dat ik mij de rest van de avond heb zitten afvragen wie het gedaan had, en wát dan wel, en met welk motief. Okee, een canonzang mislukte en een eigenwijze soliste lapte Leonard Cohens verbod om Hallelujah nog langer te coveren botweg aan haar laars, maar wie maalt daarom wanneer er ook Waka Waka en glühwein zijn?

Alsof dat niet duf genoeg was voor één weekend, passeerde ik ook nog even langs de koopzondag bij Ikea. Tegen alle verwachtingen in heb ik mij daar geen moment geërgerd, behalve misschien aan mezelf en aan een Franstalige familie die voorkroop in de rij aan de kantine. Neen, ik ben niet meer dezelfde als vroeger, maar ik ben wél helemaal terug. En hoe gaat het nu met jullie?