En iedereen op straat ben jij, ik
zie het aan hun gezichten en
ik hoor het aan hun naam.
Ik vroeg je nu
de wereld toch nog niet?
En iedereen op straat ben jij, ik
zie het aan hun gezichten en
ik hoor het aan hun naam.
Ik vroeg je nu
de wereld toch nog niet?
Meisje op straat laat ballon los.
Geef ook mij maar van die wanhoop,
van die hemelhoge kleine. En wil jij
dan ook zo uit het gezicht verdwijnen?Ik heb jou toch ook maar per ongeluk
losgelaten? Tot waar ik niet meer kon komen?
Laat mij achterblijven. Heb mij niet meegenomen.
Vandaag is het precies tien jaar geleden dat Herman de Coninck in Portugal zijn hoofd in de handen van Connie Palmen legde en daarbij de ogen sloot. Hij werd 53. Ik was veertien. Het nadeel aan jong zijn is dat je grote schrijvers pas na hun dood leert waarderen.
…vandaag gewoon weer iets over Beyoncé: op de site van Oli Clifford kan u een mash-up downloaden waarin mijn ebbenhouten fantasietje riffs van de Arctic Monkeys doodknuffelt. Al maandenlang een vaste waarde in de cd-speler van mijn auto.
En nog meer muzieknieuws: de professor en ik zijn vanmorgen vroeg op zoek gegaan naar dit fijne stukje prepuberale nostalgie. De clip zal ik waarschijnlijk nooit vergeten, maar ik was al drie jaar op zoek naar de titel en uitvoerder van het achtergronddeuntje. Bedankt, Rötelflöt!
De zus van mijn huisgenootje heeft een baby. Die baby heet Nyna en is heel mooi. Ik ben erg blij voor hem. Zelf heb ik nog geen baby. Dat mag ik niet van mijn vriendin. Volgende week misschien, wie weet.
Vorige week schoot me een onderwerp te binnen voor mijn volgende freelance artikel: voetbalvaders. U weet wel, die al vroeg op de ochtend bierdrinkende vrouwenmishandelaars die hun negenjarige zoontjes toeschreeuwen dat ze op straat kunnen slapen als ze nog eens zo’n open doelkans durven te missen, en en passant nog enkele racistische grappen bovenhalen ten koste van de Turkse keeper van de tegenpartij.
Na even zoeken vond ik de perfecte locatie. Zaterdagochtend zou ik vroeg opstaan, mijn kater verbijten en afzakken naar het jeugdtornooi in buurgemeente Holsbeek. Zonder me ook maar een seconde af te vragen of de andere toeschouwers zich wel tolerant zouden opstellen tegenover een onbekende man die met een schrijfblok in de hand naar de blote benen van hun kindjes staat te kijken, zette ik me schrap om de meest grove uitspraken nauwlettend te noteren.
Dat viel nogal tegen. De talrijk opgekomen vaders dronken alleen maar water en sportdrankjes en applaudisseerden fanatiek doch beleefd om zoveel inzet van hun brave, uitsluitend blanke virtuoosjes. Een schot meters naast doel werd beloond met een “goed geprobeerd, jongen!” en instemmend geknik van de omstaanders. Na afloop van de in ieder opzicht zwakke wedstrijd kregen alle spelers een schouderklopje en een sandwich.
Licht teleurgesteld om zoveel fatsoen en redelijkheid liep ik, nog steeds zonder artikel, terug naar de auto.
“Thou shalt not use poetry, art or music to get into girls’ pants.
Use it to get into their heads.”– http://www.myspace.com/lesacvspip
Ik erger me mateloos aan mensen die te lui zijn om zelf te schrijven en hun blog dan maar vullen met hippe citaten. Aan de andere kant, ik erger me ook vaak aan mezelf. En deze regels zijn te goed om verloren te laten gaan aan de zaterdagavondluisteraars van Studio Brussel.