Zonder

Meisje op straat laat ballon los.
Geef ook mij maar van die wanhoop,
van die hemelhoge kleine. En wil jij
dan ook zo uit het gezicht verdwijnen?

Ik heb jou toch ook maar per ongeluk
losgelaten? Tot waar ik niet meer kon komen?
Laat mij achterblijven. Heb mij niet meegenomen.

Vandaag is het precies tien jaar geleden dat Herman de Coninck in Portugal zijn hoofd in de handen van Connie Palmen legde en daarbij de ogen sloot. Hij werd 53. Ik was veertien. Het nadeel aan jong zijn is dat je grote schrijvers pas na hun dood leert waarderen.

Zoals beloofd…

…vandaag gewoon weer iets over Beyoncé: op de site van Oli Clifford kan u een mash-up downloaden waarin mijn ebbenhouten fantasietje riffs van de Arctic Monkeys doodknuffelt. Al maandenlang een vaste waarde in de cd-speler van mijn auto.

En nog meer muzieknieuws: de professor en ik zijn vanmorgen vroeg op zoek gegaan naar dit fijne stukje prepuberale nostalgie. De clip zal ik waarschijnlijk nooit vergeten, maar ik was al drie jaar op zoek naar de titel en uitvoerder van het achtergronddeuntje. Bedankt, Rötelflöt!

Nyna

De zus van mijn huisgenootje heeft een baby. Die baby heet Nyna en is heel mooi. Ik ben erg blij voor hem. Zelf heb ik nog geen baby. Dat mag ik niet van mijn vriendin. Volgende week misschien, wie weet.

Voetbalvaders

Vorige week schoot me een onderwerp te binnen voor mijn volgende freelance artikel: voetbalvaders. U weet wel, die al vroeg op de ochtend bierdrinkende vrouwenmishandelaars die hun negenjarige zoontjes toeschreeuwen dat ze op straat kunnen slapen als ze nog eens zo’n open doelkans durven te missen, en en passant nog enkele racistische grappen bovenhalen ten koste van de Turkse keeper van de tegenpartij.

Na even zoeken vond ik de perfecte locatie. Zaterdagochtend zou ik vroeg opstaan, mijn kater verbijten en afzakken naar het jeugdtornooi in buurgemeente Holsbeek. Zonder me ook maar een seconde af te vragen of de andere toeschouwers zich wel tolerant zouden opstellen tegenover een onbekende man die met een schrijfblok in de hand naar de blote benen van hun kindjes staat te kijken, zette ik me schrap om de meest grove uitspraken nauwlettend te noteren.

Dat viel nogal tegen. De talrijk opgekomen vaders dronken alleen maar water en sportdrankjes en applaudisseerden fanatiek doch beleefd om zoveel inzet van hun brave, uitsluitend blanke virtuoosjes. Een schot meters naast doel werd beloond met een “goed geprobeerd, jongen!” en instemmend geknik van de omstaanders. Na afloop van de in ieder opzicht zwakke wedstrijd kregen alle spelers een schouderklopje en een sandwich.

Licht teleurgesteld om zoveel fatsoen en redelijkheid liep ik, nog steeds zonder artikel, terug naar de auto.