Zomergast Yezerskiy

Ik ben links, intellectueel en blijf op warme zomeravonden graag binnen omdat ik geen zweet verdraag: drie kenmerken die me rechtstreeks de doelgroep van het onnavolgbare Zomergasten binnen mikken. Ook dit jaar is mijn favoriete Midden-oostencorrespondent Joris Luyendijk weer de MC van dienst, maar door bijzonder pijnlijke omstandigheden heb ik tot nog toe al  iedere aflevering moeten missen.

Gelukkig is daar nog de grote televisiestudio in mijn hoofd: tijdens het lezen van Luyendijks weblog vraag ik me wel eens af welke fragmenten ik zélf zou uitkiezen wanneer ik bij  de man  aan tafel mocht schuiven. Een nogal hypothetische situatie, want  niemand heeft me al ooit drie minuten aan een stuk door horen praten, laat staan een hele avond. En toch lijkt het me fijn om eens alle mooie dingen die ik ken te mogen delen met gelijkgezinden. Deze filmpjes zouden alvast niet ontbreken:

Continue reading

Drie-zinnen reviews

Cry yourself to sleepBoek: Cry Yourself to Sleep, Jeremy Tinder. Een stripnovelle die toont hoe drie heel uiteenlopende personages proberen om te gaan met de ontgoochelingen die het leven hen voorschotelt. Enorm grappig, veel minder dramatisch dan de vorige zin laat uitschijnen en het boekje past perfect in een binnenzak. Voor de zeven euro vijftig bij Proxis hoef je het alvast niet te laten.

 

QITelevisie: QI, alle seizoenen. Quite Interesting is waarschijnlijk de beste kwis die er ooit op de televisie is verschenen. Spelleider Stephen Fry strooit zesentwintig seizoenen lang  de meest nutteloze informatie in het rond (“de kleur van het universum is beige”), maar ontkracht ook heel wat wijdverbreide misverstanden (“Eskimo’s hebben maar viér woorden voor sneeuw”). Let bij de panelleden vooral op pispaal van dienst Alan Davies.

TestbeeldWebsite: Testbeeld, tv-toren Goes. Ik wentel mezelf zo graag in nostalgie dat ik zelfs aan deze website een  half uur heb vergooid. In vier duidelijke hoofdstukken word je ingewijd in de geschiedenis van het testbeeld op de televisie en kom je eindelijk te weten waar al die kleurtjes eigenlijk voor dienden. Belspelletjes, infomercials en ochtendbeelden uit De Panne hebben het testbeeld al een tijdje van de Vlaamse televisie verdrongen, en dat vind ik oprecht jammer.