It’s the one thing that makes me humble

Het was een mooie avond, het was deze mooie avond, toen ik thuiskwam van het toneel.  Op Canvas werd een deel van mijn belastinggeld gebruikt voor een BelgaSport documentaire over Josip Weber. Ik keek maar half. Ik was wat aan het opruimen, mijn mail aan het nakijken, tot ik plots iets bekends zag flikkeren op de achtergrond.  Beelden van het WK ’94, verdomme. Ik ging voor de televisie op de grond zitten en ik voelde mij alsof ik in een in thee gesopte madeleine had gebeten.

Continue reading

The film where a man walks in from the rain and asks…

Een titel met een knoert van een grammaticale fout erin? S to da F to da Yizzle heeft waarschijnlijk geen goede week gehad. Dat klopt, lieve leesbuiskindertjes, maar hij is in ieder geval weer mobiel. Vanaf morgen is mijn vakantie voorbij en leg ik een mate van zelfdiscipline aan de dag die nog het best te vergelijken valt met in de zaal blijven zitten tijdens een optreden van The Kooks.

Lichtpuntje de afgelopen dagen was een kado van M.P. (onthou die naam!), toekomstig winnares van een Pop Poll medaille in de categorieën “meest bekwame radiofiguur” en “vrouw van het jaar”. Dankzij haar luister ik iedere avond voor het slapengaan naar een stukje Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, voorgelezen door Douglas Adams‘ dikke vriend Stephen Fry.

“Bit nerdy, innit?”, hoor ik u zeggen, maar dat mag wel eens: ik draag geen bandshirts meer, ik zing het Spiderpig lied niet hardop en ik heb geen Warcraft meer gespeeld sinds 1996. Ik heb ook recht op een uitspatting zo nu en dan.

Na het werken, bijvoorbeeld: suggestion du chef op Deel Twee is vandaag The Front van Martin Ritt, uit 1976. Droge witte wijn erbij.