I know that you are rotten to the core

Vriend G.  – ik noem hem vriend omdat ik weet dat dat hem op stang jaagt – is al ruim een maand min of meer vaste waarde in Het Laatste U. van Koen F., het verzoekprogramma with a twist op Radio 1. Toen ik hem op zekere dag een nummer voorstelde dat hij misschien kon gebruiken, beet hij mij toe dat ik zelf maar moest meedoen, als ik het allemaal toch zo goed wist. Vriend G. is een stukje venijn.

Braaf gehoorzaamd natuurlijk, dat wel. Ik ben nu drie weken bezig, en ik moet toegeven dat ik er flink plezier aan beleef. Voor wie net als ikzelf wel eens op café zit wanneer het programma wordt  uitgezonden, volgt hier een kort overzichtje van de nummers die ik tot nu toe heb ingeleid:

Continue reading

The streets are crammed with things eager to be held

Een tijdje geleden waaide er weer een gratis tijdschrift binnen. Dat gebeurt hier wel vaker. Meestal zijn dat mannenbladen, dan halen we de lingeriekalender eruit en die hangen we tegen de muur, onder de foto van het kindeke Jezus. Het tijdschrift van deze week deed zich ook voor als een mannenblad, maar stond stiekem vol met slechte artikels en tips om onze vrouwen te behagen. Goed geprobeerd, maar niet met ons, Feelingwijven!

In dat boekje met verdoken propaganda stond ook een interview met Jeremy Hackett, de Londense keizer van het maatpak. Het kostuum, aldus Hackett,  is tegenwoordig weer razend populair bij jonge mannen. Dat komt omdat zij “zijn opgegroeid met vaders in jeans. (…) Ze willen hun ouders niet imiteren, dus grijpen ze terug naar de look van hun grootouders”.

Misschien is het wel daarom dat ik al een tijdje niet meer buitenkom zonder das. Misschien is het een fase. Misschien ben ik mezelf aan het heruitvinden om uit mijn quarter-life crisis te geraken. In ieder geval heb ik altijd gezegd dat ik met mijn eerste loon een overdreven duur maatpak zou kopen, en afgelopen weekend heb ik die belofte met een beetje vertraging waargemaakt. Zaterdag mag ik het afhalen.  I don’t think you can handle this.

Dit is mijn honderdste post, laat het  controlecentrum  weten. Ik vind dat veel, voor een uit de hand gelopen  grapje  ten koste van mijn  huisgenoot. Wat mij nog veel meer verbaast, is de omgekeerde Fortisbeweging die de  bezoekcijfers  hebben genomen  tijdens deze periode. Op een handjevol  usual suspects  na heb ik geen flauw idee wie al die mensen zijn, laat staan wat ze in godsnaam aan deze stukjes vinden, maar ik kan niet zeggen dat het mij koud laat. Bedankt dus, wie jullie ook mogen zijn.

I told you when I came, I was a stranger

Arme San F. Yezerskiy. De afgelopen maanden heb je zoveel slechte groepjes moeten verdragen, en zoveel goede optredens aan je voorbij laten gaan. Films heb je bijna niet gezien, geen nieuwe mensen ontmoet en zeg nu zelf, met die carrière van je schiet het ook niet echt op. Maar wees niet bedroefd, lieve San F. Yezerskiy: vanavond mag je naar Leonard Cohen, die zal liedjes voor je zingen en je zal vergeten dat er ooit een vroeger en een later heeft bestaan.

Continue reading

Het is geen race, of toch niet dat er iemand wint.

A. is nog jong. Ze is mijn jongste vriendinnetje. Ze is zo jong dat ik haar haren wil afscheren om er een elixir van te trekken dat mij het eeuwige leven schenkt. Twee jaar geleden heb ik haar leren kennen in het ziekenhuis van Overpelt. Mijn nummer één beste vriend was onder een auto terechtgekomen en ik heb vijf uur op de trein gezeten om te kijken hoe het met hem ging. A. was er ook. Met vrienden die niet kunnen fietsen heb je geen datingsites meer nodig.

A. heeft een militair en twee teckels en sinds kort ook een huisje in K. Ik ben erg jaloers op jonge mensen die hun lange-termijnplan al helemaal op orde hebben, maar ik weet ook dat ik mijn wacky ways  van zomaar wat aanmodderen nooit zou kunnen missen. Maar goed, vandaag ging ik op bezoek in dat huisje in K.  Ik nam koekjes mee en ook een aardappel, want wat teckels lusten weet ik eigenlijk niet zo goed. A. en ik hebben gepraat over agressieve eenden en herinneringen van de speelplaats en binnen een half jaar vinden we wel weer wat tijd om dat nog eens over te doen.

A. is nog jong. Ze is mijn jongste vriendinnetje. De tijd die we samen delen is zo kort dat we de kans niet krijgen om ouder te worden.

Let’s throw ourselves a Ronson-themed costume party

Ik hou van muziek en ik hou van het begin van iets nieuws. Het kan dan ook nauwelijks moeite gekost hebben om mij mee te lokken naar de startavond van het  Stuk. Ja, Adem, daar moest ik zeker eens naar luisteren, aldus de man die mij nog maar een week geleden aan fucking Nailpin blootstelde. Ik was op zijn minst een beetje op mijn hoede. Maar het Stuk is een mooie plaats, en als we iedereen met een modieus hoedje tegen de muur zetten zou het een nog veel mooiere plaats kunnen worden.

Continue reading