Ik denk dat de zomer bijna voorbij was toen ik Louis Van Dievel op de televisie hoorde vertellen over zijn pas uitgekomen roman Een familiegeschiedenis, grotendeels verzonnen en danig opgesmukt. Dat deed hij zo goed dat ik bij mezelf dacht: “makker, misschien moeten we dat boek maar eens kopen.” Nu zal niemand mij tegenspreken wanneer ik zeg dat Louis Van Dievel niet meteen een naam is die je na één keer horen al definitief in je geheugen grift. Nooit meer aan dat boek gedacht.