Op de Boekenbeurs van 2008 liep de 91-jarige Albert Tytgadt rond met een plan. Hij zag de lege stoel van Tom Naegels, vroeg of hij daar mocht gaan zitten en sprak de auteur naast zich aan met de woorden: “mijn leven, ge kunt daar een boek over schrijven”. Het is toeval, maar daar zat de man met de strafste verhalen van het land plots naast de strafste raconteur van het land.
Die laatste, Louis Van Dievel (mijn mecenas, mijn etc.), liet meteen alles vallen om die verhalen op te schrijven. Toch heeft Albert Tytgadt de voorstelling van zijn boek niet meer meegemaakt. Het scheelde maar enkele maanden.