Sinds ik in maart het KVS-stuk Het leven en de werken van Leopold II zag, ben ik opnieuw geïntrigeerd geraakt door alles wat er in Congo is gebeurd, heel lang geleden, toen koningen nog macht hadden en een baard en zwarte mensen nog niet met hun muziek op de televisie kwamen. Dat er even later ruzie ontstond over de gastenlijst van de onafhankelijkheidsviering en Louis Michel niet bleek te kijken op een afgehakt handje meer of minder, droeg aan mijn opwinding alleen maar bij.