Blurred to bits and wired

In Gent bleef ik voor het raam van een wassalon staan kijken naar twee meisjes die samen kaartten. Ik denk niet dat ze mij hebben gezien, maar zelfs als dat wel zo was geweest, zouden ze waarschijnlijk gewoon hebben teruggestaard, terwijl wij tussen ons in de tijd  voelden wegdruipen als stroop.

Een filmfestival is als filmen zelf: eindeloos wachten tussen korte opstoten van repetitieve actie door.

Continue reading