De jaren ’70-kerstversiering in de hal van Brussel-Noord is het meest deprimerende wat ik ooit heb gezien. Ik denk dat ik vanmiddag maar eens koffiekoeken ga kopen voor de dakloze die daar een paar keer per week met zwier de deur voor mij openhoudt. Een verzoekplaatje zal het mij niet opleveren, maar ik zou het ook niet fijn vinden als hij zichzelf van kant maakte omdat hij de hele dag naar een plastic sneeuwman en furieus flikkerende sterren moet zitten kijken.
Of moet ik toch pistolets halen? Hebben alle daklozen diabetes, of is dat een vooroordeel?
Doe er voor alle zekerheid ook een Rennietje bij. Van zo’n koffiekoeken durft een mens al eens zure oprispingen krijgen.
Waar blijft die Nobelprijs?
Er zat niemand meer. Ik stond daar mooi met mijn koeken. Er is geen Nobelprijs voor goede bedoelingen.
Leg dat maar eens uit aan de erven Arafat.