Kleine Tijs,

Ik had gezworen dat ik nooit zo’n aansteller zou worden die brieven schrijft naar iemand die ze nog niet, of niet meer, kan lezen. Zie mij nu bezig. Aan de andere kant ben ik nogal beperkt in mijn mogelijkheden. Een voetballer die een geboorte wil vieren, hoeft maar een doelpunt te maken en daarna ostentatief met zijn armen te wiegen. Misschien bestaan er zelfs export sales assistants die hun meest ambitieuze targets opdragen aan iemand die ze lief vinden, dat weet ik niet. Maar ik zal nooit degene zijn die scoort, Tijs. Ik zal nooit iets verkopen behalve mijzelf en zelfs dat niet eens zo goed. Dit is alles wat ik kan.

Toen je ouders mij vroegen of ik je peter wilde worden — ik, die cynische, niet-gelovige, bipolaire underachiever — zag ik de grote finale van The Godfather voor mij. Doembeelden waarin ik als Michael Corleone voor het altaar stond en in jouw naam al het Kwade afzwoer, maar ondertussen, terwijl God alleen maar aandacht had voor jou, achter Zijn rug al mijn vijanden liet afmaken. Zo zou het niet gaan, beloofden mijn naasten mij: ik heb vijanden noch mensen die voor mij willen moorden.

Daarmee wist ik natuurlijk nog niet wat jij zoal van een peter verwacht. Ik stel voor dat je bij mij de dingen mag doen die je ouders je verbieden, zoals laat opblijven en dessert eten in plaats van hoofdgerecht. Dat ik degene ben die je kan bellen wanneer je opgepakt wordt door de politie. Ik stel geen vragen. Dat ik opnieuw gitaar begin te spelen, je het alfabet leer en genoeg schunnige woorden om je vader op de rand van een zenuwinzinking te brengen.

Als je wilt, stel ik je voor aan het zusje van Geert. Volgens mij wordt dat een lieverdje later. Ze is een beetje ouder dan jij, maar dat verschil zal alleen maar kleiner worden en zodra jullie de twintig voorbij zijn speelt dat helemaal geen rol meer. Oudere vrouwen weten alles, Tijs. Zij zijn meer dan verpakking alleen, en inhoud is waar het om draait voor mannen zoals wij.

Ik zal je alles leren wat ik over de wereld weet, maar ik zal het laten klinken alsof het zo erg niet is. Ik zal je boeken geven en mooie kleertjes. Andere mensen zullen je vertellen dat één van die twee belangrijker is dan het andere, maar hen moet je niet geloven. Het goed kunnen uitleggen en er een beetje deftig bijlopen, daarmee kom je uiteindelijk nog het verst.

Ken je Morrissey al?

Laat maar, dat komt nog wel. We hebben tijd. We hebben alleen maar tijd. Gruwelijk veel tijd. Dagen en weken van doffe ellende, met af en toe een halfuurtje dat zo mooi is dat je nog voor het voorbij is al misselijk wordt van de gedachte aan wat erna zal komen. Een groot deel van die halve uurtjes zullen wij samen doorbrengen.

Jij en ik, Tijs. Wat denk je?

Je,

SFY