Zondag is de ergste dag van de week. Op zondag valt er niet veel méér te doen dan stukjes schrijven over hoe overbodig een zondag wel kan zijn.
Zoals: Zinloze zondagen.
Een stukje dat ik evengoed op deze blog had kunnen zetten, omdat het bol staat van de verveling en er helemaal niets in gebeurt. Ik heb nu eenmaal niet over alles een mening klaar, ik wil niet de stem van mijn generatie zijn. Ik ben maar gewoon iemand die niet weet wat hij moet doen.
“Ik ben maar gewoon iemand die niet weet wat hij moet doen.” Dí t is nu net een statement van deze generatie.
Dat vind ik eigenlijk ook: die zin was een verwijzing naar de column van een maand geleden, waarin ik dat heb proberen uit te leggen.
Maar ik weet ook écht niet wat ik moet doen. Dat de mensen niet denken dat het allemaal maar pose is.
Nu, dan heb ik een erg goed artikel voor je uit de nrc dat ik je kan mailen. Je gaat het licht zien.
Laat maar komen.
Hiermee heb je trouwens de vijfhonderdste comment op deze weblog geplaatst. Ik weet nog niet of dat een prijs verdient en zo ja, welke, maar het is een klein applausje waard.