Sommige regen is plots en hevig en tijdens het schuilen kom je op plaatsen waar je anders nooit zou zijn geweest. De Delhaize aan het Noord, om maar één zo’n plaats te noemen.

Een ervaren kassameisje leidt een nieuwe collega op. Ze is niet zo mooi, ze ziet er tegelijk erg jong en erg doorleefd uit. Ik geef haar mijn broodje en een pak Cent Wafers en ik mompel verlegen van alsjeblieft.

“Parfois il y a des gens qui parlent très doucement, et je ne comprends pas s’ils parlent franí§ais ou néerlandais”, vertelt het ervaren meisje het nieuwe. En wat je in zo’n geval moet doen. Ik luister geamuseerd mee naar de uitleg en wanneer ze opkijkt om mij mijn wisselgeld te geven, toon ik een brede glimlach.

“Dankjewel”, zeg ik, nog steeds kalm maar duidelijker gearticuleerd dan ooit. Ze twijfelt een halve seconde, maar lacht dan terug.

“Een goedemiddag nog”, zegt ze met een zwaar accent. En in ons hoofd maken we perfect tweetalige baby’s.