I don’t stand a ghost of a chance

Een jaar geleden was ik in Moskou. Ik zag daar de metrostations en hoe prachtig die versierd zijn. Onder het Revolutieplein staan er schilderijen op de muren en bronzen beelden,  van een bolsjewiek en zijn hond, bijvoorbeeld. De reizigers geloven dat het geluk brengt om die beelden aan te raken en omdat er elke dag zo massaal veel volk passeert, zijn de snuit en de poten van de hond helemaal afgesleten door de aandacht. Negenendertig mensen hebben maandag geen geluk gekregen.

In Brussel worden er ook aanslagen gepleegd, maar op kleinere schaal – één tegen één. Sommige daarvan gebeuren praktisch onder mijn raam.

Veertien messteken.

Ik denk daar even aan en daarna gaat de dag gewoon verder.