Voetbalvaders

Vorige week schoot me een onderwerp te binnen voor mijn volgende freelance artikel: voetbalvaders. U weet wel, die al vroeg op de ochtend bierdrinkende vrouwenmishandelaars die hun negenjarige zoontjes toeschreeuwen dat ze op straat kunnen slapen als ze nog eens zo’n open doelkans durven te missen, en en passant nog enkele racistische grappen bovenhalen ten koste van de Turkse keeper van de tegenpartij.

Na even zoeken vond ik de perfecte locatie. Zaterdagochtend zou ik vroeg opstaan, mijn kater verbijten en afzakken naar het jeugdtornooi in buurgemeente Holsbeek. Zonder me ook maar een seconde af te vragen of de andere toeschouwers zich wel tolerant zouden opstellen tegenover een onbekende man die met een schrijfblok in de hand naar de blote benen van hun kindjes staat te kijken, zette ik me schrap om de meest grove uitspraken nauwlettend te noteren.

Dat viel nogal tegen. De talrijk opgekomen vaders dronken alleen maar water en sportdrankjes en applaudisseerden fanatiek doch beleefd om zoveel inzet van hun brave, uitsluitend blanke virtuoosjes. Een schot meters naast doel werd beloond met een “goed geprobeerd, jongen!” en instemmend geknik van de omstaanders. Na afloop van de in ieder opzicht zwakke wedstrijd kregen alle spelers een schouderklopje en een sandwich.

Licht teleurgesteld om zoveel fatsoen en redelijkheid liep ik, nog steeds zonder artikel, terug naar de auto.

2 Comments Voetbalvaders

  1. geert s. simonis

    ik heb niet direct een commentaar
    ik ken niet zo veel van voetbal
    ik ken een beetje van vaders
    ergo
    ik ken een klein beetje van voetbalvaders
    maar het lijkt me alsof je wanhopig op zoek bent naar een beetje vestiging dat je blog wel degelijk wordt gelezen

    bij deze
    blijven rocken in de vrije wereld

Comments are closed.