And somebody spoke and I went into a dream

Vroeger wilde ik journalist worden. Eerst wat geld bij elkaar sparen voor de moeilijke tijden die ongetwijfeld zouden komen en dan head first het avontuur in. Freelancen, met veel aandacht voor het romantische ideaal. Mijn intrek nemen in een kasteel en mij in mijn slaap laten betasten door een oude, gekke zeeman. Andere mensen zagen het ook: na mijn thesisverdediging gaf mijn promotor mij de raad om Tegels lichten van H.J.A. Hofland te lezen en mezelf zo snel mogelijk op te werken tot onderzoeksjournalist.

Sinds kort wil ik dat allemaal niet meer. De  malaise bij De Morgen was de spreek- woordelijke druppel, maar eigenlijk had ik mijn droom al veel langer de rug toegekeerd. De vierde macht is een grootwarenhuis geworden. De Vlaamse krantengroepen besparen daar waar het net niét mag, op hun redactiepersoneel, en staan niet stil bij wat ze daarmee aanrichten. Feiten worden niet langer gedubbelcheckt, artikels worden gekopieerd en zonder correctie online gegooid – je zal in dit mediaklimaat maar eens niét de eerste zijn om een bericht naar buiten te brengen – en het onderscheid tussen inhoud en marketing is zo vaag geworden als dat tussen goede jazz en pretentieuze jazz.

Maar wat er deze week gebeurt, slaat alles. Eigenlijk wil ik het er zelfs niet eens over hebben, omdat ik er echt ongemakkelijk van word.

Als het stukje hieronder waar zou blijken, dan eis ik het ontslag van elke Vlaamse hoofdredacteur. Omdat zij hun kranten hebben laten naaien zonder nog maar de minste moeite te doen om dat te verhinderen. Omdat zij hun journalisten drie dagen lang promotekstjes hebben laten schrijven terwijl er in Iran geschiedenis wordt gemaakt. Terwijl Philippe nog steeds vast zit en de zinloze beschuldigingen tegen hem zich opstapelen.

http://www.clint.be/nieuws/is-sterrenmeisje-stunt-van-mnm

Als het stukje niét waar zou blijken, dan eis ik het ontslag van de hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws. Omdat hij heeft toegelaten dat er op deze manier met zijn onderwerpen wordt omgegaan:

http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/895877/…

Het is misschien de enige job die bij mij past, maar ik wil geen journalist meer worden. Niet nu.

Update: in het geweldige Feyten of Fillet van 25 juni hield journaliste Saskia Van Nieuwenhove een pleidooi dat hier erg bij aansluit. Herbeluisteren kan hier.

3 Comments And somebody spoke and I went into a dream

  1. Daniël Mandelbaum

    Ik wil je er graag op wijzen dat de website HLN.be volledig onafhankelijk is van de krant op papier? Nee, dan doe ik het toch. Paul Daenen en zijn redactie moeien zich niet met de site en de redactie van de site niet met de vod.

    Trouwens, met freelancen voor een krant verdien je de kaas op je brood niet. Als je iets in de journalistiek wilt doen – en je er nog van wilt leven ook – dan moet je zorgen dat je als vaste kracht op een redactie komt te zitten of freelancen voor magazines. Of beiden. Dagelijks op een krantenredactie zitten, dat heeft dan weer steeds minder met journalistiek te maken, vraag de redacteurs van DM, DS, HNB en HLN maar eens hoe vaak ze de laatste jaren nog buiten zijn geweest om aan een stuk te werken. Regioreporters komen dan weer veel buiten, maar krijgen amper 35 euro voor een “kopstuk”.

  2. K.V.

    Ik kan het hier alleen maar over de hele lijn mee eens zijn. Behalve misschien het stukje over jazz, daar heb ik namelijk geen verstand van.

    Ik erger me zelf ook zo ongeveer alle kleuren van de regenboog aan de ongelooflijk grove fouten die tegenwoordig verschijnen, en dan heb ik het echt niet enkel over de kranten die online verschijnen maar ook over de papieren versie.
    Misleidende titels, geen bronvermelding, onvolledige artikels die soms midden in een zin afgebroken worden, spellingsfouten (hebben journalisten tegenwoordig geen opleiding AN meer gehad?), zwaar ondermaatse wetenschapsartikels die af en toe zelfs de EOS binnensluipen, zelfs kruiswoordraadsels waar verkeerde of onvolledige beschrijvingen naast staan (De Standaard).

    Ik heb al meermaals op het punt gestaan om de kranten van een week te verzamelen, ze na te gaan op alle mogelijke fouten, en de verbeterde versies als spontane sollicitatie naar de krantenredacties op te sturen.

Comments are closed.