Vroeger wilde ik journalist worden. Eerst wat geld bij elkaar sparen voor de moeilijke tijden die ongetwijfeld zouden komen en dan head first het avontuur in. Freelancen, met veel aandacht voor het romantische ideaal. Mijn intrek nemen in een kasteel en mij in mijn slaap laten betasten door een oude, gekke zeeman. Andere mensen zagen het ook: na mijn thesisverdediging gaf mijn promotor mij de raad om Tegels lichten van H.J.A. Hofland te lezen en mezelf zo snel mogelijk op te werken tot onderzoeksjournalist.
Post Category → meningen
From the wells of disappointment where the women kneel to pray
Uw San F. Yezerskiy is een volbloed democraat. Voor de verkiezingen van gisteren heeft hij zichzelf opgegeven als vrijwillig bijzitter. Omdat hij dat wel eens wilde meemaken. Omdat hij graag vroeg opstaat op een zondag. Omdat hij vrouwen kent bij wie hij in ruil voor drieëntwintig euro en veertig cent bijzittersvergoeding de illusie van ware liefde kan vinden.
Natuurlijk zit hier meer achter dan mijn plezier alleen: ik wil een statement maken. Een statement tegen de verzuurde Vlaming die misnoegd is omdat hij moét gaan stemmen, die preëmptief walgt van de gedachte dat hij kan worden opgeroepen om een halve dag te helpen in het stembureau, die in de lezersreacties op HLN.be oproept om werklozen van hun brits te lichten en hen met het pistool op de slaap de taken te laten vervullen waarvoor een hardwerkende loonslaaf op zondag beslist geen tijd heeft. Die dutjes na de koffiekoeken doen zichzelf niet, mensen! Dat alles probeerde ik dus uit te stralen. Ik betwijfel of mijn boodschap wel is overgekomen.
Vrijblijvend stemadvies
Eigenlijk nog het mooist…
…vond ik hoe fier Michelle Obama naar haar man stond te kijken. Dat doet mij meer dan alle speeches en soulzangeressen ter wereld. Michelle is een échte vrouw, iemand die het vast nooit over “haar ventje” heeft wanneer ze Barack bedoelt.
Het zijn moeilijke tijden, dus toon je ’s nachts aan mij
Ik hou wel van De Leugen Regeert, daarover heb ik het hier al eens gehad. In de aflevering van vorige week zette de mediajury een boompje op over hoe journalisten het tegenwoordig vertikken om hun feiten te checken voor ze een stukje op de website van de krant gooien. Nu ja, vertikken, vaak krijgen ze er gewoon de tijd niet voor.
Het Laatste Nieuws doet erg haar best om de eerste Vlaamse tabloid te worden, en gaat daarvoor regelmatig een artikel lenen bij haar Britse collega’s. Meestal hebben die stukjes geen enkele relevantie voor de Vlaamse lezer, die de celebs waarover het gaat helemaal niet kent, maar kom, al doende leren we. Vandaag groot alarm: “Osama Bin Lego zorgt voor opschudding!”
Opschudding in speelgoedland. Lego brengt een reeks terro- ristenfiguurtjes op de markt. Onder hen: Osama bin Laden – inclusief bommenwerper, geweer en granaten – en een Nazi-officier. Terwijl de speelgoedproducent hoopt op een kassucces, hebben tegenstanders het over een wansmakelijke stunt.
Hee, wacht eens. Zelfs het originele artikel in The Sun zegt dat niet Lego deze figuurtjes op de markt brengt: ze worden verkocht door het dubieuze bedrijfje BrickArms, dat zich specialiseert in de combattieve tuning van Legoventjes en inderdaad hoopt op een kassucces. Het Laatste Nieuws slaagt er dus zelfs niet in om een tabloidartikel klakkeloos over te nemen.
Tegelijk horen we deze week dat er op alle redacties journalisten moeten verdwijnen. Zodat degenen die overblijven nog minder tijd hebben om eens na te denken over wat ze nu eigenlijk aan het schrijven zijn.
Edit: de fout is intussen rechtgezet. Mijn reactie heeft de website niet gehaald.
Alles is maar zo gevaarlijk als je het zelf wilt maken
“In times like these, it is difficult not to write satire”
Dit is geen kruistocht, of het is in ieder geval niet de mijne, maar ik heb verdorie toch een week oprecht verontwaardigd naar het nieuws zitten luisteren.
Ik wou een opiniestuk schrijven, maar daarvoor neem ik mezelf niet serieus genoeg. Gelukkig heeft Yves Desmet mijn mening gisteren uitstekend verwoord, zodat ik het zelf bij een crappy fotomontage kan houden.
Wie nog over een greintje gezond verstand beschikt, kan hier een fragment over de hele zaak bekijken in De Leugen Regeert van gisteren. Facebookgebruikers kunnen hun gal spuwen in de groep van Michel.
Met maar een klein beetje zelfrelativering was alles al voorbij geweest.