Post Category → boek

Sluiswachters en konijnen

(Niet ten einde raad, maar toch dat ik mij wat ongemakkelijk voelde door mijn voortdurende falen, plaatste ik hier dinsdag een oproep. Ik was op zoek naar iemand die veel afweet van sluizen en bruggen en hoe die precies worden bediend.  Na een kwartier had ik al twee bruikbare reacties en vandaag, nauwelijks twee dagen later, zijn dat er al zoveel dat ik mij zelfs een beetje geneer dat ik het ooit heb durven vragen. Jullie zijn de besten. Bedankt.)

Verder heb ik gisteravond voor het eerst gebladerd in de bewerking van  De Avonden door Dick Matena. Ik ging meteen op zoek naar het konijn, omdat ik wilde weten of dat er net zo zou uitzien als in mijn hoofd. Dat had ik nooit mogen doen. Het leek nergens naar.

Don’t talk to me about life

Dinsdag was Towel Day en ik heb dat niet zo uitvoerig gevierd als andere jaren. In de plaats daarvan heb ik dit stukje geschreven. Het is mijn laatste VRT-bijdrage tot september en omdat ik vergeten ben te vragen of ik daarna nog mag terugkomen, heb ik ervan geprofiteerd om snel afscheid te nemen. En jullie te bedanken, want wat zaten er toch schone weken tussen.

Handdoek.

Gooi gerust jullie appreciatie of frustraties in het reactieveld, je weet maar nooit of dat een rol speelt voor later.

Geopend vóór het huwelijk

Dit weekend liet ik plannen door iemand anders. Ik geef niet graag de controle over mijzelf uit handen, zelfs niet aan alcohol of crack, maar elke dag begon op de vorige te lijken en echt veel leverde dat niet op. Dus droeg het meisje mij op om uit te slapen en te ontbijten. Om mijn moeder taart te brengen en een boek en te wachten op verdere instructies. Na de middag kwam er een sms: ik kreeg drie uur om mij klaar te maken voor de Brugse Poëzienacht.

Continue reading →

Bakfietsblues

Maaike Schutten is een Nederlandse schrijfster en een twittervriendin. Zij heeft binnenkort een nieuw boek uit, dat heet Bakfietsblues, en naar aanleiding daarvan gaf ze vijf auteursexemplaren weg aan bezoekers van haar website. Op voorwaarde, natuurlijk, dat die bezoekers zo origineel mogelijk een zin afmaakten die begon met: “mijn persoonlijke mening aangaande bakfietsen kun je formuleren als volgt”.

Omdat ik geen mening heb over bakfietsen, tekende ik iets. Eerst in potlood en daarna netjes in inkt. Op de tekening zie je mij en Maaike over een regenboog fietsen. Ik zit in de bak en Maaike trapt, want zij is geëmancipeerd. Samen rijden we naar de sterren.  De wedstrijd heb ik niet gewonnen.

I told myself it’s better if we only talk in letters

Vlak voor de winter, ik had toen nog een baard, kwam ik uit verveling terecht op de facebookpagina van Het Brievenhuis. Intrigerend, op zijn minst.

Ik kopieerde een fragment uit het boek dat ik net uit had en stuurde het naar Gent. Ik wachtte drie weken. Ik vergat Het Brievenhuis en zijn valse beloftes, tot er vandaag dan toch een enveloppe in de bus zat.

Een dubieuze interpretatie van het fragment, maar wel mooi. Wie mij schrijft, krijgt ook altijd antwoord. Meestal met iets moois en altijd veel te laat.

      

Alles is veilig, zoiets.

Ik zeg het niet vaak genoeg, maar ik word omringd door allemaal lieve mensen. Lieve mensen die over de Joke Schauvliege challenge hebben gehoord en in mijn plaats de stukken uitkiezen waarnaar ik zeker moet gaan kijken. Het enige wat ik daarna zelf nog moet doen, is een dubbelrecensie schrijven over twee voorstellingen die meer met elkaar gemeen hebben dan je op het eerste gezicht zou denken.

Continue reading →