Post Category → meta

I could eat your heart

BandagesJawel, er is veel gebeurd de afgelopen twee weken. Aan de kassa van de Delhaize moest ik acht eurocent lenen van een mevrouw die eerder die ochtend nog had gehuild: dat kon ik zien aan haar ogen. Daar zat een mooi verhaaltje in, maar ik heb het laten passeren. Ik heb de film van het jaar gezien en  muziek leren kennen die mij blij maakt, maar aan een recensie heb ik niet eens gedacht.

Ik heb wat geschilderd om niet te moeten nadenken, met mijn tong uit mijn mond van de inspanning, en ik heb dat vakantie genoemd. Vanaf volgende week begin ik aan iets nieuws. Nog in de eerste helft van september zal ik met enige fierheid onthullen waaraan precies – als Stany Crets mij niet voor is, tenminste.

How long our swan song can last

Ik weet dat jullie niet van verandering houden, maar af en toe moeten jullie flink zijn. Ik ben altijd op zoek naar een nieuwe layout die rustiger, beter leesbaar en vooral nog minimalistischer is dan de vorige. Et voila: SFY versie vier. De kleuren staan nog niet helemaal op punt, maar ik heb al drie vakantiedagen binnen gezeten en voorlopig volstaat dat. De rest werk ik later wel af.

Wat maakt deze layout nu zo speciaal? Dat er geen rommel in de weg zit, vooral, en dat ik binnenkort heel gemakkelijk twee nieuwe rubrieken kan toevoegen. Bovendien zit er een gimmick in waar ik meteen verliefd op was: wanneer je op een link naar een foto* klikt (die ik vanaf nu braaf zal markeren met een sterretje), krijg je die foto meteen te zien. Ongemarkeerde links bieden je nog steeds een uitweg naar mooiere oorden.

Met dank aan  Marre, die zo snel wilde herstellen wat ik had kapotgemaakt.

Update: in minder recente versies van Internet Explorer is er helemaal geen layout te zien. Als ik dat niet verholpen krijg, komt de oude site terug. Al die moeite, alleen maar omdat jullie zo graag blogs lezen op het werk.

Update 2: De oude site is even terug, tot ik een nieuwe nieuwe layout klaar heb die wél op alle browsers werkt. Er haakten iets te veel bezoekers af. De foto-previews blijven.

You ought to see Sally on Sunday

Het is hier stil, he? En ik ken U, Gij denkt dan direct dat het slecht met mij gaat, maar zo is het helemaal niet. Neen, hoe minder ik hier schrijf, hoe meer ik aan andere dingen werk, dingen waarover ik U nu nog niets wil vertellen. Het verlamt mij, het versmacht mij wanneer Gij over mijn schouder meekijkt.

Maar daar hebt Gij geen oren naar. Neen, Gij wilt dat ik hier kleine anekdotes neerschrijf uit een leven dat niet altijd gaat zoals ik mij dat vroeger had voorgesteld. Gij wilt iets kunnen lezen wanneer Gij eigenlijk zoudt moeten werken, zoals Gij dat de afgelopen maanden massaal hebt gedaan. Gij zult mij in even groten getale weer laten vallen wanneer ik blijf zwijgen en ik zal er alles aan doen om dat te voorkomen.

Woensdag had ik een vlammende tirade klaar over stampvolle treinen zonder airconditioning en wilde pubers op weg naar het zwembad. Even later was ik niet kwaad meer en heb ik het stukje maar weggegooid.  Vrijdag heb ik bakey beans gegeten en kreeg ik een  suikerspin als dessert. En dan denkt Gij dat het slecht met mij gaat?

Tot binnenkort.

Stuck on a dream that somewhere it’s better.

De komende dagen zit ik in een land waarvan ik niet veel begrijp. Jullie kunnen vast wel een weekje zonder mijn virtuele schreeuwen om aandacht. In uiterste nood zijn er altijd nog de onderhond, de radiomaker, Herman en vroeger. Als ik niet terugkom, ben ik Moskou ontvlucht om een lasagnaboerderij te beginnen in Zuid-Engeland. Weet in dat geval dat ik echt heel veel van je gehouden heb. Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij.  Tot volgende week!

Or move to Kreuzburg and escape into the night

Ik heb een Geheim Project met een Geheime Vriend. Zaterdag hebben we voor het eerst samengezeten en ik moet zeggen: ik ben er gematigd positief over. Met gematigd positief bedoel ik overdreven enthousiast, maar ik heb geleerd om mijn manische uitbarstingen voor mezelf te houden. Er ligt een dunne grens tussen uitbundigheid en agressieve stalking.

Een Geheim Project, Moskou en een filmfestival: dit belooft een leuke maand te worden. Een maand met veel werk voor geen geld. Ik ben de slechtste entrepreneur ter wereld. Vanmiddag heb ik twee koffies gedronken om wakker te kunnen blijven voor een koffieafspraak met Geertje. Het startschot is gegeven.

She almost spilled her lager toasting girls of great beauty

Ik schrijf niet zoveel meer, he? Door ziek in bed te liggen ben ik mijn ritme een beetje kwijtgeraakt. Daarbij passen de meeste ideeën die ik tegenwoordig heb perfect in het 140-tekens vakje van mijn Twitterific.

Dat opstaan mij veel gemakkelijker valt nu het buiten weer licht is om tien voor zeven, bijvoorbeeld. Dat het toch een beetje tijdverlies lijkt wanneer mijn bezoek afzegt nádat ik het hele huis heb gepoetst. Dat ik ambitieuze plannen heb voor een low budget Temptation Island: De Vossemeren die ik binnenkort ga maken met behulp van een vangnet en een DV-camera.

Ik heb mijn twitteraccount  al een hele tijd geleden aangemaakt, maar early adopter  zijn op een sociaal netwerk wil toch vooral zeggen dat je je een half jaar lang kapotverveelt. Nu is de derde golf aangebroken, waarin steeds meer boeiende mensen en nieuwssites hun weg naar het medium vinden, en wordt het weer even leuk. Tot volgend jaar ook de hele familie Twitter ontdekt, bedrijven er reclame beginnen te maken en Koppen  een halve uitzending wijdt aan “the next big thing”.

Profiteer ervan, nu het nog kan. Ik kan wel wat nieuwe vrienden gebruiken. Ondertussen beloof ik ook hier weer meer langere stukjes te schrijven.

We don’t need scatting at this point

“Alles anders”, zou mijn leuze worden voor dit nieuwe jaar. Geldt dat dan ook voor deze website? In dat geval geef ik graag een stukje eigenzinnigheid op om het volk te geven wat het volk verlangt. Minder meta, minder mening, meer fragmenten uit mijn zwaar gefictionaliseerde dagboek. Nog vaker dan nu al het geval is, zal ik kladjes recycleren uit mijn schriftje met de dubbeltitel Een meisje is altijd een beetje slechtgezind (het weinig amoureuze liefdesleven van San F. Yezerskiy) en Drie corners is een penalty (de redelijk gelukkige jeugd van San F. Yezerskiy). Wat ik wel weiger op te geven, is het maandelijkse overzicht van mijn bijdragen aan Het Laatste Uur. Voor januari:

Continue reading →