De gebroken liedjesschrijver hield op met hoesten. Terwijl hij de zin “how I cherish you, my love” hernam, zag ik hoe een mooi meisje met grote tanden iets in het oor van haar lief fluisterde. Haar lippen schreven “ik zie u graag” in de lucht en ik vroeg mij af of de tranen mij ook in de ogen zouden zijn gesprongen als zij een lelijk meisje was geweest. Of een mooi meisje met kléine tanden. Of was het dan toch de muziek die mij zo aangreep? Ik ben de eeuwige observator: ik zie het geluk rondom mij, maar ik neem nooit aan de actie deel. Ik notuleer, ik faciliteer in het beste geval. Dat is mijn rol. Ik moet mij daarnaar schikken, of ik dat nu wil of niet.
Post Category → theatraal
Haar ogen bevatten alles
De pers bespelen
met een uitheemse gimmick,
misschien iets voor mij?
Als mij later gevraagd wordt waar ik was toen ik hoorde dat Herman Van Rompuy baas van de wereld werd, zal ik dit vertellen: ik was mij aan het klaarmaken voor het toneel. Geen enkel nieuws is zo belangrijk dat het mij van de Joke Schauvliege Challenge afhouden kan. De keuze voor november: Krapps laatste band door NT Gent in de STUK Soetezaal.
It’s up to us to change this town called Malice
Toen ik vannacht om halfeen over de autostrade terug naar huis reed, werd ik overvallen door een vreselijke honger. Ik stopte bij een benzinestation, maar dat haalde niets uit. Ik had mij vergist. Dit was geen honger naar te dure snacks, maar naar iets heel anders.
Ik kwam terug van Overpelt, waar ik drie uur theater had gezien. Ja, jullie dachten dat ik de Joke Schauvliege Challenge al had opgegeven, maar jullie doen dan ook alles om mij te ontmoedigen. Tevergeefs: vóór jullie staat een nieuwe San F., iemand die afmaakt waar hij aan begint en die zichzelf daarbij graag gekke regels oplegt. Niet alleen ga ik elke maand op toneelbezoek, ik probeer ook om dat telkens op een andere plaats en in ander gezelschap te doen. Gisteren was die plaats CC Palethe, het gezelschap de huisgenoot, het stuk De Pruimelaarstraat.
Ik vrees dat alles in orde is
De Joke Schauvliege Challenge is nog geen week bezig of ik lig al voor op schema, na twee voorstellingen op vijf dagen tijd. Zaterdag zag ik het improvisatiegezelschap RIOT, dat ik eerder dit jaar leerde kennen op een cultuuravond van mijn Politika. Ik had die dag nog steeds een beetje koorts en misschien was dat wel de reden waarom ik mijn vooroordelen tegenover improvisatietheater aan de kant schoof. Achteraf was ik daar erg blij om.
De Joke Schauvliege Challenge 2010
Wij kunnen ons hier wel een beetje zorgen zitten maken over de staat van het Vlaamse cultuurlandschap en de nieuwe minister met de vinger wijzen, maar is er eigenlijk iemand die zélf actie onderneemt? Moet het dan echt altijd van mijn kant komen? Mij goed, hoor. San F. Yezerskiy introduceert: de Joke Schauvliege Challenge 2010.
De opzet is eenvoudig. Er moet meer klapvee naar onze Vlaamse theaters en ik zal dat peloton op sleeptouw nemen. Van augustus 2009 tot augustus 2010 zal ik iedere maand minstens één theatervoorstelling bezoeken en daar hier, op dit kleine stukje internet dat ik mijn thuis noem, een stukje over schrijven.
Daarbij leg ik mijzelf een aantal regels op die, wat had u gedacht, volledig in mijn voordeel spelen. Ik maak geen onderscheid tussen professioneel theater en amateurtoneel, hybride vormen zoals muziektheater zijn ook toegelaten en wanneer ik meer dan één voorstelling bijwoon in dezelfde maand, kan ik mijn extra credits overdragen naar de maand daarop.
De bedoeling is dat er na één jaar twaalf stoeltjes minder hebben leeggestaan. En als u meedoet, kunnen dat er nog veel meer worden. Schreeuw hieronder luidkeels: “Ja! Ik doe mee!” en één keer per maand houden wij elkaar op de hoogte van ons succes en ons falen. Als achteraf blijkt dat u maar tot zes bent geraakt, zal niemand u uitlachen. Meer nog: de kans is groot dat u in de volgende regering terechtkomt.
Lieve Joke Schauvliege,
Lieve Joke Schauvliege,
U schrok vast erg toen u gisteren de krant opensloeg. Neen, uw eerste televisieoptreden als minister is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Nog voor u één beleidsdaad heeft voorgesteld, lijkt de hele sector zich al tegen u te hebben gekeerd. Want het is ongehoord, klonk het vanop de barricaden, dat een nieuwe minister van Cultuur het landschap niet kent, dat zij nauwelijks boeken leest, dat zij geen voet in het theater zet – behalve dan voor een goede deurenkomedie op zijn tijd, want die gaan er bij iedereen even vlotjes in.
Een naam als een veiligheidsmaatregel
Taxman wil mijn geld, vertelt een voorlopige simulatie van de hoge heren uit Brussel: mijn zorgeloze interimdagen van tweemaal langs de kassa passeren zijn voorbij. Voor ik op zoek ga naar een freelance opdracht die dit deficit kan oplossen, wil ik toch wel even zien waar mijn zuurverdiende credits naartoe zijn gegaan. Tijd voor een tweede van Vier Vrijdagen.