Post Category → in het café

Left a view to admire

Ik heb nooit iets van je gevraagd, behalve dat je niet weg zou gaan.

Dat deed je toch, en veel abrupter dan ik ooit zelfs maar had durven te vrezen. Ik was het gewend om relaties te bouwen als zandkastelen, die na verloop van tijd begonnen weg te waaien in de wind, langzaamaan hun vorm verloren en uiteindelijk helemaal verdwenen. Er valt wat voor te zeggen dat jij net dát niet wilde zien gebeuren, maar zelfs dan zijn kruimels in het bed gemakkelijker te verdragen dan de hele koek uit je handen gerukt te zien.

Continue reading →

Young, gifted and black

Ooit heb ik gezworen dat ik nooit voet zou zetten op de Gentse Feesten. Ooit heb ik aan mezelf beloofd dat ik steeds ver weg zou blijven van het incestueuze wereldje van de artistieke collectieven.

Twee keer raden wat ik zondag toch ga doen.

Op uitnodiging van het sympathieke  De werkplaats verschuift zal ik vanaf elf uur in de ochtend op locatie werken in het Gentse café Le Jardin Bohémien. Ik zal er korte observaties schrijven over alles wat ik zie, in het gezelschap van lieve mensen met meer talent dan ik. Dat alles zal live te volgen zijn op het internet. Zelf langskomen kan u ook, maar dan zou ik daarmee wachten tot na 18 uur, wanneer ik weer ingepakt heb en plaats maak voor een reeks performances, onder meer van de prachtige Lotte Dodion. Een verslag volgt – uiteraard – achteraf op deze plek.

Varkentje

In het park kijk ik omhoog naar de groenwerkers die pro forma wat snoeien omdat dat zo in de jaarplanning staat. Ik laat mijn blik zakken en zie voor mijn voeten een stuk papier liggen met daaraan een roze pijpenrager. Het is een tekening van een varkentje, met in het midden een foto van een kleuter die ook als varkentje is verkleed. Hij draagt een snuit, geknutseld uit een eierdoos. Op de achterkant staat zijn naam, die begint met een M. De jongen had de tekening roze moeten kleuren met papiersnippers, maar ergens onderweg raakte hij het plakken beu. Ook de krul in de staart zat er nog niet in, die heb ik gemaakt.

Continue reading →

A much richer man than you’ll ever be

Lief hè? Lief konijn. Hij is lief. Altijd weer krijg ik tranen in mijn ogen, als ik het zie.

Op straat zag ik mijn oude leraar Nederlands. Het is jammer dat hij naar muziek aan het luisteren was, zoals hippe leraars op straat doen, want ik dacht eraan dat ik me nog bij hem moest verontschuldigen. Tien jaar geleden liet hij mij  De Avonden lezen en ik heb dat toen een stom boek genoemd. De dingen die ik toen nog niet begreep.

Fiona Margaret sopte Hemapretzels in haar koffie, die ze daarna liet staan omdat het zo’n smerige boel werd. Ik schreef met balpen op mijn broek, per ongeluk, en herinnerde me hoe ik op de kleuterschool wel eens met een schaartje in mijn jeans knipte, gewoon om te kijken wat er zou gebeuren. De dingen die ik toen nog niet begreep, maar hoe ik tenminste probeerde.

Ik heb De Avonden veel te vroeg uit en dit weekend kwam  It’s a wonderful life op tv. De leukste eindejaarstradities achter de rug, en het is nog maar 22 december. Wat moet er van de winter worden?

You And Your Perfect Life

Ze lachte al redelijk uitnodigend toen ik binnenkwam, vond ik. Ze zat met opgetrokken benen in een zetel die veel te groot was voor haar alleen – misschien was dat de reden – en ze las Zen and the art of motorcycle maintenance. In het Engels, zoals ze ook Engels praatte tegen het meisje dat haar haar cappuccino bracht.

Ik bestelde koffie en ging tegenover haar zitten, aan de andere kant van de kamer. Uit een plastic zak haalde ik Juliet, Naked van Nick Hornby. Ook in het Engels, maar dat kon zij niet zien: ik haal altijd de omslag van mijn boeken voor ik ze ergens mee naartoe neem. Ik verdraag het niet dat wildvreemden zich een oordeel over mij vormen, alleen maar aan de hand van wat ik lees.

Continue reading →