Met de grootlichten aan lijkt rijden door de sneeuw altijd een beetje op Star Wars, en dat de auto niet meer wil remmen is maar een kleine prijs om te betalen voor zoveel binnenpret.

Mijn bestemming, dat raadt u nooit, was het kerstconcert van twee zangkoren uit een kleine parochie in Limburg. De kerk was verrassend mooi voor een gehucht met amper tweeënhalfduizend inwoners en de combinatie van dat imposante gebouw en de openingsgezangen deed mij zodanig denken aan het begin van een aflevering van Lewis dat ik mij de rest van de avond heb zitten afvragen wie het gedaan had, en wát dan wel, en met welk motief. Okee, een canonzang mislukte en een eigenwijze soliste lapte Leonard Cohens verbod om Hallelujah nog langer te coveren botweg aan haar laars, maar wie maalt daarom wanneer er ook Waka Waka en glühwein zijn?

Alsof dat niet duf genoeg was voor één weekend, passeerde ik ook nog even langs de koopzondag bij Ikea. Tegen alle verwachtingen in heb ik mij daar geen moment geërgerd, behalve misschien aan mezelf en aan een Franstalige familie die voorkroop in de rij aan de kantine. Neen, ik ben niet meer dezelfde als vroeger, maar ik ben wél helemaal terug. En hoe gaat het nu met jullie?

Mevrouw Yezerskiy (I. Bynzyin voor de ingewijden) wilde er eens een weekendje tussenuit, dus organiseerde de toen al ietwat overwerkte assistent een uitstapje naar Den Haag. Compleet met een bezoekje aan Vermeers meisje met de parel in het Mauritshuis, het keuren van de plaatselijke prostituées, een overnachting in een Chinees middenklassehotel en een wandeltocht richting Binnenhof, alwaar we duchtig met onze vuist zwaaiden in de richting van de fundamentalisten die daar deze week hun intrek hebben genomen.

Om jullie even een mening op te dringen: Den Haag is een mooie stad, en iedereen zou minstens één keer in zijn schandalig korte mensenleven uit eten moeten gaan in het restaurantje op Kettingstraat 29. De vorige keer dat een stuk zalm me nog zo’n orgasme heeft bezorgd, bevond ik me in Sea Life en mocht ik het achteraf gaan uitleggen aan de politie. Het eten, de goedkope drank en de oprecht vriendelijke bediening (die tevens een antwoord kon geven op al onze vragen over het Nederlandse koningshuis) zorgden ervoor dat zowel wij als de andere gasten bleven hangen tot de keuken sloot.

De volgende ochtend viel er sneeuw. Mijn mening daarover heb ik al eerder kenbaar gemaakt. Het bouwvallige studentenstadje Delft werd er alleen maar mooier door, maar om eerlijk te zijn viel daar geen fuck te beleven. Dus zijn we maar gewoon thuis komen eten, zoals normale mensen.