When you were young, as the radio would talk you off to sleep

Dat Het Laatste Uur ook perfect zonder mij kan, heeft april bewezen. Voor de thema’s ‘Dokter, dokter’ en ‘Rood’ had ik respectievelijk Eels en Billy Bragg voorzien, maar vind maar eens de tijd om daar een woordje uitleg bij te geven. De twee andere onderwerpen kon ik echt niet laten liggen:

Treinen – Waterloo sunset  (The Kinks). Over Terry en Julie. Over hoe het vroeger allemaal zoveel beter was, toen je de zon nog kon zien ondergaan in de Theems vóór de Eurostar weer vertrok.

Geld –  What a waster  (Adam Green). Een nummer van The Libertines, maar deze cover is nog veel mooier. Als Radio 1 ooit een lijst maakt van de grootste songschrijvers van de afgelopen tien jaar, dan kunnen ze Green en Doherty meteen bovenaan zetten. Maar daarover binnenkort meer.

Over Radio 1 gesproken, de hoge heren aldaar zijn zich aan het beraden over de toekomst van Het Laatste Uur. Maak alstublieft uw appreciatie voor het programma kenbaar op de website, of door lid te worden van de protestgroep op facebook. Het is voor uw eigen goed: als ik mijn hobby kwijtraak, ga ik op zondagavond weer achter uw dochters aan. Of uw moeders. U weet dat ik het zou durven.

They’ll never play this on the radio

Het was een goede maand. Niets om nog eens over te doen, maar het was een goede maand. Een maand van nieuwe mensen, nieuwe plaatsen en nieuwe muziek. Een maand ook waarin ik vijf zondagen op rij vijf mooie liedjes met u kon delen in dat programma waar geen hond naar luistert. De geruchten als zou ik een spin-off overwegen zijn dus helemaal uit de lucht gegrepen, ook al heb ik die geruchten zelf de wereld ingestuurd.

Continue reading

We don’t need scatting at this point

“Alles anders”, zou mijn leuze worden voor dit nieuwe jaar. Geldt dat dan ook voor deze website? In dat geval geef ik graag een stukje eigenzinnigheid op om het volk te geven wat het volk verlangt. Minder meta, minder mening, meer fragmenten uit mijn zwaar gefictionaliseerde dagboek. Nog vaker dan nu al het geval is, zal ik kladjes recycleren uit mijn schriftje met de dubbeltitel Een meisje is altijd een beetje slechtgezind (het weinig amoureuze liefdesleven van San F. Yezerskiy) en Drie corners is een penalty (de redelijk gelukkige jeugd van San F. Yezerskiy). Wat ik wel weiger op te geven, is het maandelijkse overzicht van mijn bijdragen aan Het Laatste Uur. Voor januari:

Continue reading

She started dancing to that fine, fine music

Van het kabinet De Crem nog geen reactie, maar mijn mama wil een rechtzetting: zij is een zorgzame vrouw en als ik een warme choco wou, dan had ik die verdomme moeten vragen. Het is ook altijd iets. Zal ik vandaag maar op veilig spelen en gewoon een overzichtje geven van de nummers die ik in november heb uitgekozen voor Het Laatste Uur? Liever niet, zegt u? Tough shit. Wie betaalt er eigenlijk voor dit stukje internet? Precies. Hier gaan we:

Continue reading

I know that you are rotten to the core

Vriend G.  – ik noem hem vriend omdat ik weet dat dat hem op stang jaagt – is al ruim een maand min of meer vaste waarde in Het Laatste U. van Koen F., het verzoekprogramma with a twist op Radio 1. Toen ik hem op zekere dag een nummer voorstelde dat hij misschien kon gebruiken, beet hij mij toe dat ik zelf maar moest meedoen, als ik het allemaal toch zo goed wist. Vriend G. is een stukje venijn.

Braaf gehoorzaamd natuurlijk, dat wel. Ik ben nu drie weken bezig, en ik moet toegeven dat ik er flink plezier aan beleef. Voor wie net als ikzelf wel eens op café zit wanneer het programma wordt  uitgezonden, volgt hier een kort overzichtje van de nummers die ik tot nu toe heb ingeleid:

Continue reading