De laatste Chai

“Hier staat een zak”, zei de oude man. “Ja, een zak”, antwoordde zijn vrouw. “Van de Hema, zie? ‘Hema’ staat er op.” “Ja, ik zie het.” Het bleef even stil. Samen keken ze naar de zak. “De vrouw die hier voor ons zat, zal die vergeten zijn”, besloot de man. “Hmm-mm.” De zak kon de mevrouw al niet zoveel meer schelen. Haar echtgenoot daarentegen liet zijn ontdekking niet los: “ik ga die afgeven aan de juffrouw achter de toog.” Geen antwoord. Hij stond recht, nam de zak van de Hema die naast hem lag op, gluurde met dichtgeknepen ogen even naar de inhoud en verdween dan uit het zicht.

Continue reading

Denk je dat Milow ons heeft gezien?

Mijn tweede column is een vreemde column. Er zit een beetje mening in en een beetje nostalgie en genoeg highbrow referenties om mij te laten doorgaan  voor de elitaire eikel die ik ben. En dat alleen maar omdat de dingen waarover ik eigenlijk wilde schrijven niet maatschappelijk relevant genoeg waren.

De Beatles zijn dat wel, maatschappelijk relevant. Dievel tevreden, ik tevreden. Dievel heeft ooit met een Beatle gepraat. De verkeerde Beatle, akkoord, maar het blijft meer dan we over U kunnen zeggen.

Zwendel in vroeger (de Beatles en hoe het vroeger was)

Binnen twee weken: Grote Literatuur. Maar dan écht, he.

I’m a messed up baby, I’m the Berlin Wall tonight

Raad eens waar Google je naartoe stuurt als je de zoekterm “iedereen is tegen mij” ingeeft? Precies: zonder omwegen hierheen. Het zou mij trouwens niet verbazen als dat nog echt het geval was ook. Deze week ben ik tot tweemaal toe heel Leuven afgelopen op zoek naar jong talent, en tot tweemaal toe heeft het jonge talent mij in het gezicht gespuwd. Het jonge talent weet dat ik niet graag een negatieve recensie schrijf en het heeft daarvan geprofiteerd.

Continue reading

Zonder betekenis

Uitdaging. Innovatie. Passie. Duurzaam. Dynamisch. Diversiteit. Enthousiast. Genieten. Beleving. Win-winsituatie. Project. Strategische doelstellingen en operationele tussenstappen. Samenwerking. Visie. Concreet. Geloven. Hilarisch. Creatief. Kritisch.

Voor altijd.

We share the same skies

Na 2800 kilometer, achtenzeventig dagen en eenentwintig blogposts staat Herman vandaag in sodding Compostela. Omdat hij de blues had, omdat zijn leven er niet helemaal uitzag zoals de foto op de doos. Ik weet niet of hij onderweg een antwoord heeft gevonden, laat staan een goede vraag, maar hij is tenminste eens buiten geweest.

En ik ben stikjaloers. Niet op al dat wandelen, ik ben ook niet achterlijk, maar omdat hij het lef heeft gehad om te zeggen: “het is genoeg geweest, nu ga ik iets anders doen en alleen dat en ik hou niet op voor ik daar klaar mee ben.”

(“Doe dat dan ook.” Ja, ik wéét het.)

Bijna drie maanden heb ik hier op mijn kamertje gezeten. Ik heb zijn verhalen gelezen en ik keek vooral uit naar alle mooie dingen die zijn mama zo trots maar bezorgd zou antwoorden. Zonder gêne voor de buitenwereld, als een moeder die aan de schoolpoort nog even roept dat ze haar kind graag ziet.

En ik ben die jongen uit het eerste die hem ziet binnenkomen en dan aan heel zijn klas gaat vertellen: “zie je die jongen daar? Weet je wat dié heeft gedaan?”

Een wereld vol watten

Twee weken geleden beloofde ik iets nieuws. Ik hou mij altijd aan mijn beloftes.

Bijna een jaar geleden leerde ik dankzij Het Laatste Uur Louis Van Dievel kennen, baas van deredactie.be en schrijver van de beste boeken ter wereld. Diezelfde Louis Van Dievel heeft mij maandenlang bespioneerd en mij uiteindelijk gevraagd of ik geen column wou schrijven op de site van zijn nieuwsdienst. Een  aanbod dat ik niet kon afslaan.

Ik kan het toch geen werk noemen als iemand mij komt vragen om te doen wat ik altijd doe: mij halfverdrietig door het leven krabben en daar af en toe iets bij opschrijven? Mijn eerste bijdrage gaat over God en Poeske Scherens en staat, met een beetje vertraging, hier online.

(Mijn naam is verkeerd geschreven en er staan gekke tussentiteltjes in de tekst. Zo wil Louis mij met beide voeten op de grond houden. Er wordt goed voor mij gezorgd.)

Hoe zei Jan Mulder dat laatst nog? “Een columnist is geen schrijver, maar een waarnemer, een béschrijver.” Ik ben nog steeds gewoon die wanker met zijn schriftjes. Maar we gaan ons amuseren, daar op die andere site.