How long our swan song can last

Ik weet dat jullie niet van verandering houden, maar af en toe moeten jullie flink zijn. Ik ben altijd op zoek naar een nieuwe layout die rustiger, beter leesbaar en vooral nog minimalistischer is dan de vorige. Et voila: SFY versie vier. De kleuren staan nog niet helemaal op punt, maar ik heb al drie vakantiedagen binnen gezeten en voorlopig volstaat dat. De rest werk ik later wel af.

Wat maakt deze layout nu zo speciaal? Dat er geen rommel in de weg zit, vooral, en dat ik binnenkort heel gemakkelijk twee nieuwe rubrieken kan toevoegen. Bovendien zit er een gimmick in waar ik meteen verliefd op was: wanneer je op een link naar een foto* klikt (die ik vanaf nu braaf zal markeren met een sterretje), krijg je die foto meteen te zien. Ongemarkeerde links bieden je nog steeds een uitweg naar mooiere oorden.

Met dank aan  Marre, die zo snel wilde herstellen wat ik had kapotgemaakt.

Update: in minder recente versies van Internet Explorer is er helemaal geen layout te zien. Als ik dat niet verholpen krijg, komt de oude site terug. Al die moeite, alleen maar omdat jullie zo graag blogs lezen op het werk.

Update 2: De oude site is even terug, tot ik een nieuwe nieuwe layout klaar heb die wél op alle browsers werkt. Er haakten iets te veel bezoekers af. De foto-previews blijven.

De Joke Schauvliege Challenge 2010

Wij kunnen ons hier wel een beetje zorgen zitten maken over de staat van het Vlaamse cultuurlandschap en de nieuwe minister met de vinger wijzen, maar is er eigenlijk iemand die zélf actie onderneemt? Moet het dan echt altijd van mijn kant komen? Mij goed, hoor. San F. Yezerskiy introduceert: de Joke Schauvliege Challenge 2010.

De opzet is eenvoudig. Er moet meer klapvee naar onze Vlaamse theaters en ik zal dat peloton op sleeptouw nemen. Van augustus 2009 tot augustus 2010 zal ik iedere maand minstens één theatervoorstelling bezoeken en daar hier, op dit kleine stukje internet dat ik mijn thuis noem, een stukje over schrijven.

Daarbij leg ik mijzelf een aantal regels op die, wat had u gedacht, volledig in mijn voordeel spelen. Ik maak geen onderscheid tussen professioneel theater en amateurtoneel, hybride vormen zoals muziektheater zijn ook toegelaten en wanneer ik meer dan één voorstelling bijwoon in dezelfde maand, kan ik mijn extra  credits overdragen naar de maand daarop.

De bedoeling is dat er na één jaar twaalf stoeltjes minder hebben leeggestaan. En als u meedoet, kunnen dat er nog veel meer worden.  Schreeuw hieronder luidkeels: “Ja! Ik doe mee!” en één keer per maand houden wij elkaar op de hoogte van ons succes en ons falen.  Als achteraf blijkt dat u maar tot zes bent geraakt, zal niemand u uitlachen. Meer nog: de kans is groot dat u in de volgende regering terechtkomt.

The beat that my heart skipped when we first met

“Do you like U.K. hip-hop?”, vroeg Scroobius Pip. De uitgedunde menigte joelde bevestigend. “Well, you shouldn’t”, beet Pip terug, “because it’s crap.” Daarmee vatte hij zijn muziek beter samen dan ik dat zou kunnen: Scroobius Pip houdt niet van platgetreden paden, hij is een spoken word artist die jammer genoeg zoveel gevoel heeft voor rijm en ritme dat hij wel hip-hop moét maken. Gelukkig heeft hij aan Dan Le Sac een hofleverancier met precies dezelfde instelling. “Dan is not a jukebox”, staat er op zijn t-shirt. Dan Le Sac maakt beats, Jim, maar niet zoals we die kennen.

Continue reading

Lieve Joke Schauvliege,

Lieve Joke Schauvliege,

U schrok vast erg toen u gisteren de krant opensloeg. Neen, uw eerste televisieoptreden als minister is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Nog voor u één beleidsdaad heeft voorgesteld, lijkt de hele sector zich al tegen u te hebben gekeerd. Want het is ongehoord, klonk het vanop de barricaden, dat een nieuwe minister van Cultuur het landschap niet kent, dat zij nauwelijks boeken leest, dat zij geen voet in het theater zet – behalve dan voor een goede deurenkomedie op zijn tijd, want die gaan er bij iedereen even vlotjes in.

Continue reading

Buurman in mijn zak

Nu Vlaanderen zich op een zucht van de onafhankelijkheid bevindt en zijn getrouwen de dienst uitmaken in de regering, leek het mij geen slecht idee om mezelf een avond te verdiepen in deze regio en haar curieuze gebruiken. Als duwtje in de rug hierbij voorzag de Stad Leuven vrijdag in een editie van Beleuvenissen met uitsluitend zangers en groepjes van eigen Boden. Ik bekeek het programma, ik wikte en ik woog, ik bevond het te licht. Vol goede bedoelingen besloot ik toch een set van Buurman mee te pikken, want twee verrassende radiohitjes op rij, daar moet toch meer achter zitten dan toeval alleen?

Continue reading

Vinkenoog

Ik wil op alles dieper ingaan,
ik wil voor alles tijd, om uit te leggen, vast te leggen,
te verklaren,
maar de plaat draait verder,
en mijn stem ligt vast
in een zwarte groef

Er is te weinig tijd, en omdat er te weinig tijd is willen wij dat er van ons iets achterblijft. Een brief waarvan haar man niet weet dat ze hem bijhoudt, een vergeelde foto in een portefeuille, een stem uit de groef van een lp die iemand op een rommelmarkt heeft gekocht omdat hij de hoes zo mooi vond.

Vandaag vraag ik u maar één ding: klik hier  en download Ritmebox. Het kost u niets, en Simon Vinkenoog zal tenminste nog negentien minuten verderleven.