Post Category → challenge

My baby does the hanky panky

Mijn kapotgevroren handen zien eruit als slangenhuid. Hoe langer deze winter duurt, hoe verder de koude door mijn lichaam zal trekken, tot ik helemaal omwonden ben met gebarsten leer. Daarna zal ik vervellen, niet één keer maar tientallen keren en met ieder omhulsel dat ik afwerp word ik een iets betere man. Iemand die nieuwe dingen probeert en die ergens om geeft.

“Iemand zoals Henry Rollins?”, zal jij vragen en ik zal even nadenken en dat beamen. Iemand zoals Henry Rollins, die zijn huid van hardcorelegende en frontman jaren geleden al bij elkaar heeft geveegd en zich sindsdien toelegt op woorden alleen. De Henry Rollins die ik zo graag op Pukkelpop had gezien, vóór de zware-bierentent en een zware zonneslag daar anders over beslisten. Met kerst gaf mijn zusje mij een tweede kans cadeau.

Continue reading →

Afhankelijkheid is het schoonste wat er is

Dit weekend zit ik ingesneeuwd, met deze website als enige vorm van contact met de buitenwereld. Zal ik dan nog maar eens vertellen over het theater dat ik heb gezien? Altijd dat verrekte theater. De volgende opdracht die ik mijzelf opleg, zal draaien rond koekjes en middagdutjes.

Als ik u een tip mag geven omtrent Theater op de middag in de BOZAR: blijf daar weg. Het publiek is er talrijk, maar bestaat alleen uit bejaarden en middelbare schoolkinderen die dit jaar “één toneel moeten kijken voor die van Nederlands”. De voorbode van een uur lang ostentatief gezucht en rinkelende gsm’s. De prachtvrouw op het podium had meer geduld dan ikzelf en bevroor geduldig haar handelingen tot de muziek werd weggedrukt.

Continue reading →

Baby Jesus born to rock

Als een jaar alleen bestond uit dingen die je in eindejaarslijstjes kan vermelden, dan zou 2009 een prachtjaar zijn geweest.

  • Boek: jullie denken dat jullie mij kennen, dat ik hier Paul Baeten Gronda of Ivo Victoria ga namedroppen in de hoop dat ik een paar vlokjes van hun credibiliteit kan opvangen met mijn tong. Maar jullie vergissen zich. Het mooiste boek van 2009 was Het land van de grote woordfabriek.
  • Cd: Hombre Lobo? Grace/Wastelands? The Cribs met Johnny Marr? Het is nog nooit zo moeilijk geweest om de eeuwigheidswaarde van muziek in te schatten. Alleen Roosbeef zal hier de volgende jaren nog regelmatig opstaan. Roosbeef wel.
  • Film: een heel jaar lang ging het gelijk op tussen Frost/Nixon en  The Wrestler, maar toen zag ik The boat that rocked op betaaltelevisie in een Franse hotelkamer. Zo kan iedereen het halen, natuurlijk.
  • Theater: dankzij Joke Schauvliege is de keuze nog nooit zo groot geweest als dit jaar, ook al draaiden alle stukken rond hetzelfde onderwerp. MARS! stak er met kop en schouders bovenuit.
  • Concert: mooiste ontdekking: Wolf. Meest onverwachte uitblinker: Maxïmo Park. Voor de geschiedenisboeken: Morrissey. Meeste plezier bij: De Heideroosjes. Buiten categorie: Peter Doherty in Lokeren.
  • Televisie: een overbodige vraag wanneer er een nieuw seizoen van Peep Show is uitgezonden. Alhoewel, die documentaires van Belga Sport waren ook fantastisch. En ik hou niet eens zo van sport.
  • Werk: Het Laatste Uur werd afgevoerd, maar Dievel viste mij op en gaf mij een column. Ik heet nu officieel San F. Yezerskiy en geld stroomt binnen en weer buiten. In 2010 ga ik pas écht mooie dingen maken.
  • Herinnering: A Sunday smile, en Tijs.

Hoe zongen Acda & De Munnik dat? “Dit jaar was zo simpel, lief. Niemand ging er dood, jij kwam.” Acda & De Munnik zijn zeveraars. Wie dit jaar kwam, ging meteen weer weg, en iedereen ging dood. Zoveel mensen stierven er, dat niemand zich in december de voorjaarsdoden nog herinnert. Zoals Martin Bril, die mij misschien niet leren schrijven heeft, maar wel leren kijken.  Ik hoop dat er nog wat te zien valt, waar hij nu ook is.

How I cherish you, my love

De gebroken liedjesschrijver hield op met hoesten. Terwijl hij de zin “how I cherish you, my love” hernam, zag ik hoe een mooi meisje met grote tanden iets in het oor van haar lief fluisterde. Haar lippen schreven “ik zie u graag” in de lucht en ik vroeg mij af of de tranen mij ook in de ogen zouden zijn gesprongen als zij een lelijk meisje was geweest. Of een mooi meisje met kléine tanden. Of was het dan toch de muziek die mij zo aangreep? Ik ben de eeuwige observator: ik zie het geluk rondom mij, maar ik neem nooit aan de actie deel. Ik notuleer, ik faciliteer in het beste geval. Dat is mijn rol. Ik moet mij daarnaar schikken, of ik dat nu wil of niet.

Continue reading →

Haar ogen bevatten alles

De pers bespelen
met een uitheemse gimmick,
misschien iets voor mij?

Als mij later gevraagd wordt waar ik was toen ik hoorde dat Herman Van Rompuy baas van de wereld werd, zal ik dit vertellen: ik was mij aan het klaarmaken voor het toneel. Geen enkel nieuws is zo belangrijk dat het mij van de Joke Schauvliege Challenge afhouden kan. De keuze voor november: Krapps laatste band door NT Gent in de STUK Soetezaal.

Continue reading →

It’s up to us to change this town called Malice

Toen ik vannacht om halfeen over de autostrade terug naar huis reed, werd ik overvallen door een vreselijke honger. Ik stopte bij een benzinestation, maar dat haalde niets uit. Ik had mij vergist. Dit was geen honger naar te dure snacks, maar naar iets heel anders.

Ik kwam terug van Overpelt, waar ik drie uur theater had gezien. Ja, jullie dachten dat ik de Joke Schauvliege Challenge al had opgegeven, maar jullie doen dan ook alles om mij te ontmoedigen. Tevergeefs: vóór jullie staat een nieuwe San F., iemand die afmaakt waar hij aan begint en die zichzelf daarbij graag gekke regels oplegt. Niet alleen ga ik elke maand op toneelbezoek, ik probeer ook om dat telkens op een andere plaats en in ander gezelschap te doen. Gisteren was die plaats CC Palethe, het gezelschap de huisgenoot, het stuk De Pruimelaarstraat.

Continue reading →

Ik vrees dat alles in orde is

De Joke Schauvliege Challenge is nog geen week bezig of ik lig al voor op schema, na twee voorstellingen op vijf dagen tijd. Zaterdag zag ik het improvisatiegezelschap RIOT, dat ik eerder dit jaar leerde kennen op een cultuuravond van mijn Politika. Ik had die dag nog steeds een beetje koorts en misschien was dat wel de reden waarom ik mijn vooroordelen tegenover improvisatietheater aan de kant schoof. Achteraf was ik daar erg blij om.

Continue reading →