Dit weekend liet ik plannen door iemand anders. Ik geef niet graag de controle over mijzelf uit handen, zelfs niet aan alcohol of crack, maar elke dag begon op de vorige te lijken en echt veel leverde dat niet op. Dus droeg het meisje mij op om uit te slapen en te ontbijten. Om mijn moeder taart te brengen en een boek en te wachten op verdere instructies. Na de middag kwam er een sms: ik kreeg drie uur om mij klaar te maken voor de Brugse Poëzienacht.
Post Category → vakantie
Baby Jesus born to rock
Als een jaar alleen bestond uit dingen die je in eindejaarslijstjes kan vermelden, dan zou 2009 een prachtjaar zijn geweest.
- Boek: jullie denken dat jullie mij kennen, dat ik hier Paul Baeten Gronda of Ivo Victoria ga namedroppen in de hoop dat ik een paar vlokjes van hun credibiliteit kan opvangen met mijn tong. Maar jullie vergissen zich. Het mooiste boek van 2009 was Het land van de grote woordfabriek.
- Cd: Hombre Lobo? Grace/Wastelands? The Cribs met Johnny Marr? Het is nog nooit zo moeilijk geweest om de eeuwigheidswaarde van muziek in te schatten. Alleen Roosbeef zal hier de volgende jaren nog regelmatig opstaan. Roosbeef wel.
- Film: een heel jaar lang ging het gelijk op tussen Frost/Nixon en The Wrestler, maar toen zag ik The boat that rocked op betaaltelevisie in een Franse hotelkamer. Zo kan iedereen het halen, natuurlijk.
- Theater: dankzij Joke Schauvliege is de keuze nog nooit zo groot geweest als dit jaar, ook al draaiden alle stukken rond hetzelfde onderwerp. MARS! stak er met kop en schouders bovenuit.
- Concert: mooiste ontdekking: Wolf. Meest onverwachte uitblinker: Maxïmo Park. Voor de geschiedenisboeken: Morrissey. Meeste plezier bij: De Heideroosjes. Buiten categorie: Peter Doherty in Lokeren.
- Televisie: een overbodige vraag wanneer er een nieuw seizoen van Peep Show is uitgezonden. Alhoewel, die documentaires van Belga Sport waren ook fantastisch. En ik hou niet eens zo van sport.
- Werk: Het Laatste Uur werd afgevoerd, maar Dievel viste mij op en gaf mij een column. Ik heet nu officieel San F. Yezerskiy en geld stroomt binnen en weer buiten. In 2010 ga ik pas écht mooie dingen maken.
- Herinnering: A Sunday smile, en Tijs.
Hoe zongen Acda & De Munnik dat? “Dit jaar was zo simpel, lief. Niemand ging er dood, jij kwam.” Acda & De Munnik zijn zeveraars. Wie dit jaar kwam, ging meteen weer weg, en iedereen ging dood. Zoveel mensen stierven er, dat niemand zich in december de voorjaarsdoden nog herinnert. Zoals Martin Bril, die mij misschien niet leren schrijven heeft, maar wel leren kijken. Ik hoop dat er nog wat te zien valt, waar hij nu ook is.
A much richer man than you’ll ever be
Lief hè? Lief konijn. Hij is lief. Altijd weer krijg ik tranen in mijn ogen, als ik het zie.
Op straat zag ik mijn oude leraar Nederlands. Het is jammer dat hij naar muziek aan het luisteren was, zoals hippe leraars op straat doen, want ik dacht eraan dat ik me nog bij hem moest verontschuldigen. Tien jaar geleden liet hij mij De Avonden lezen en ik heb dat toen een stom boek genoemd. De dingen die ik toen nog niet begreep.
Fiona Margaret sopte Hemapretzels in haar koffie, die ze daarna liet staan omdat het zo’n smerige boel werd. Ik schreef met balpen op mijn broek, per ongeluk, en herinnerde me hoe ik op de kleuterschool wel eens met een schaartje in mijn jeans knipte, gewoon om te kijken wat er zou gebeuren. De dingen die ik toen nog niet begreep, maar hoe ik tenminste probeerde.
Ik heb De Avonden veel te vroeg uit en dit weekend kwam It’s a wonderful life op tv. De leukste eindejaarstradities achter de rug, en het is nog maar 22 december. Wat moet er van de winter worden?
Da doo ron ron
Voor de lezers die lang op vakantie zijn geweest, heb ik een schema gemaakt van Britse fenomenen die deze zomer ook in ons land veel aandacht hebben gekregen (lijst niet exhaustief):
This is for lovers running away, just for today
De hele week heb ik mijn skills met een mes lopen oefenen. Lokeren lijkt West Side Story wel, maar ik ben niet bang. Ik ben een Jet, altijd een Jet en om Peter Doherty eindelijk live te zien heb ik een paar hechtingen over. Uiteindelijk blijkt het Lokerse publiek erg vredelievend, zij het een beetje lelijk en irritant, en weet de organisatie precies wat ik van een avond verwacht: een kolossaal podium, een zwaar gesubsidieerde lichtshow (lichtjes zijn altijd mooi) en een tot de opwarmingsmuziek toe exclusief Britse avond. Buzzcocks! Pulp! The Smiths! Uitroeptekens!
Schakelplezier
Voor iemand die zich niet graag buiten zijn comfort zone begeeft, zat ik dit weekend toch maar mooi Almdudler te drinken op het strand van Neverland. Pak aan, goegemeente! Spontaniteit is mijn middelnaam!
Eerder die dag had ik mijn liefde voor een vriend bewezen door hem en zijn bed naar de Ikea te brengen. Voor een winkelimperium dat bekend staat voor zijn gratis potloodjes, is daar opvallend weinig papier aanwezig. Je mag jezelf pas echt een schrijver noemen als je ook daar een oplossing voor vindt.
It’s not about you, it’s not about sunshine
Het is zomer want alle meisjes dragen een harembroek. Het is zomer en ik heb vakantie. Deze eerste week is voorbij gevlogen en als gij mij vraagt wat ik daarin heb gedaan, moet ik u het antwoord schuldig blijven. Of toch niet: ik heb gewandeld, ik heb smalltalk geoefend met de mevrouw van de droogkuis en omaatjes op de bus en ik heb boterhammen met Duo Penotti gegeten.
Maar meer nog dan een langgerekte ode aan des duivels oorkussen, was dit de week van de muzikale herontdekkingen. Ik heb groepen teruggehoord die al jaren in mijn cd-rekje om aandacht liggen te schreeuwen en waaraan ik in het slechtste geval nooit meer heb gedacht. Welkom terug, lieve vriendjes!
